La vie d'Adèle

Κριτική ταινίας

La vie d'Adèle

Η ζωή της Αντέλ

Καταρχάς να πω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με γκέι, λεσβίες, τρανς και αυτό δεν έχει καμία σχέση με το ότι δαχτυλώνομαι από τα 12 μου. Πάντα μ’ άρεσε (έστω και λίγο) η διαφορετικότητα μέσα στην τόση κανονικότητα μου. Η Αντέλ τώρα ένα κοράσιο, σωστή χίπισσα εικοστού πρώτου αιώνα με καρφιτσωμένο εις τους αιώνες των αιώνων ξανθό και πάντα λαδωμένο κότσο με βλέμμα απλανές, κοιτά στο πουθενά του αέναου ορίζοντα. Η ίδια πειραματίζεται με ότι έχει ορμές, ψάχνοντας την απόλυτη ευτυχία μέσα από την σεξουαλική της απελευθέρωση. Η λεσβιακή της πλευρά διάχυτη ,με πλημμυρίζει μυστήριο και με κερνά ηδονή. Οι γονείς της κοιμούνται αμέριμνοι για την επιλογή της κόρης τους, η οποία τρίβει τα πιπέρια με συχνότητα ραγδαίως αυξητική σαν σε κράτηση δωματίου 12 τετραγωνικών με κοινή τουαλέτα σε φουλ σίζον… Αύγουστο στην Μύκονο. Ξάφνου γνωρίζει τον γαλάζιο άγγελο της, την Έμμα ..δάκρυα και ιδρώτα. Η εκκίνηση των ψαλιδιών σε καθημερινή βάση είναι γεγονός ,εξαίσιες φιγούρες, μοναδικά ακροβατικά  γνήσιες αθλήτριες ενόργανης γυμναστικής με ειδίκευση στις κορίνες. Δυνατή στιγμή όταν οι συμπρωταγωνίστριες αναλύουν Ζαν Πωλ Σατρ, με ευρηματικά αισταντανέ, ερωτικά υπονοούμενα δοσμένα με την βοήθεια κάποιου στυλό και πάντα καλής διάθεσης. Η λίμπιντος μου έτοιμη να εκτοξευθεί προς πάσαν κατεύθυνση απορεί γιατί τόσο καιρό δεν είχε αντικρύσει αυτή την θεσπέσια ταινία. Η Αντέλ μας, μπροστά στην παρέα της εσφαλμένα απαρνείται το λεσβειώδες του χαρακτήρα της με τα επίπεδα τεστοστερόνης της να μας υποδεικνύουν το ψευδές των λεγομένων της. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας οι ρώγες μας αλλά και των πρωταγωνιστριών  παραμένουν ορθωμένες... γνήσιο τσιμέντο. Οι ερωτικές σκηνές ξεπέρασαν την αιωνιότητα, ένα μάθημα για κάθε straight ψυχή εκεί έξω. Κατανυκτική μυρωδιά αιδοίου επικρατεί ολούθε, το οποίο δακρύβρεχτο και παλώδες περιμένει την εξιλέωση του. Γενέθλια, ενηλικίωση, χοροί ψυχεδέλειας, όνειρα και ελπίδες νεαρών ατόμων…κάνω διάλειμμα για ένα τσιγάρο αλλά θυμάμαι ότι δεν καπνίζω, τρώω τα νύχια μου αλλά σκέφτομαι ότι ίσως χαλάσει το ημι-μόνιμο που έκανα τις προάλλες. Η ταινία συνεχίζεται σε παρόμοιο μοτίβο  μέχρι που κάποια στιγμή το ζευγάρι διακόπτει. Εμείς συμπάσχουμε αληθινά παρότι  ντροπιαστικά για μας  δεν έχουμε λάβει ποτέ μέρος σε κάποιο gay parade… ούτε έστω σε αυτό της Κρήτης, δεν έχουμε υψώσει ποτέ την πολύχρωμη σημαία των σεξουαλικών δικαιωμάτων, ούτε έστω τη σημαία της Κούβας, το παραδεχόμαστε η οπισθοδρομική μας αντίληψη,  μας έχει απαγορεύσει να τρέξουμε ημί-γυμνοι σε μια τέτοια παρέλαση φορώντας τα κλασικά γυαλιά με στρασάκια που αναπαριστούν ανδρικό φαλλικό μόριο. Οι τίτλοι τέλους πέφτουν κάποια στιγμή αλλά εμείς προλάβαμε να μάθουμε αρκετά πράγματα για κάθε Αντέλ που υπάρχει… ελπίζουμε και εσείς.

Βαθμολογία: Πολλοί έχουν μιλήσει για μία τσόντα περιωπής ή για ένα μέτριο 3ωρο σκηνοθετικής μονομέρειας. Εμείς από την άλλη, θα βάλουμε 7,5 χωρίς πολλές περιστροφές και λοιπές φανφαρολογίες.

Άχθος Αρούρης