Κυριακή 12 Μαρτίου 2017

Moonlight

Κριτική ταινίας
Moonlight


Moonlight-Το μαύρο σεληνόφως

Τι θα δούμε άραγε;; Μα φυσικά την ταινία που έλαβε για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο (όπως αποδείχθηκε άλλωστε) το όσκαρ καλύτερης ταινίας για φέτος. Είδαμε λοιπόν την επανάσταση του Django, κατ΄ εμέ την επανάσταση μιας μέτριας ταινίας και θα επιμείνω σ’ αυτό τον χαρακτηρισμό και παρακαλώ μην εκνευρίζεσαι… σε βλέπω! 

Πολλοί λάτρεις των απανταχού μειονοτήτων αφού τάισαν τα αδέσποτα της γειτονιάς τους, έτρεξαν να την χαρακτηρίσουν ως μια υπέρτατη ταινία, ένα έπος σαν του Ομήρου ή μια ραψωδία σαν εκείνης του Ραχμάνινοφ (ποιος είναι αυτός ρε παιδιά;;) ,η οποία καλώς καταδεικνύει τις δυσκολίες τις οποίες βιώνουν πολλά άτομα λόγω των σεξουαλικών τους επιλογών. Καλά ως εδώ… φαινομενικά πάντα, για να δούμε όμως και λίγο μέσα στην ταινία ή καλυτέρα μέσα από την ταινία. Έγχρωμος λοιπόν ψηλολέλεκας, αδυνατούλης και γλυκούλης διαφορετικής κοπής από τους υπόλοιπους νεαρούς διψά για όσχεα και βαλάνους και καλά κάνει στην τελική, τώρα με την κρίση τα πάντα τρώγονται. Η νίγκα μάνα του αδιαφορεί επιμελώς για τον ίδιο φουμάροντας οτιδήποτε προερχόμενο από τα δάση του Αμαζονίου.. βασικά και ιθαγενή θα κάπνιζε. Ο πολλά υποσχόμενος πρωταγωνιστής μας (για μελλοντικές ταινίες μάλλον) βιώνει κατά κύριο λόγο μοναξιές μην έχοντας φίλους καθώς τους βλέπει κυρίως ερωτικά… αναδεύοντας εντέχνως τις ερωτογενείς τους ζώνες ταυτοχρόνως με τις δικές του. Κάποια στιγμή κάπου στα 25 του, τον βλέπουμε να μεγαλώνει παίρνοντας το πρόσωπο του 50 cent με πέτρινο στερεοειδικό σώμα, χρυσά σφραγίσματα και πελώρια καδένα χρησιμοποιούμενη και για hula hoop άμα λάχει, βολτάροντας στα στενά της Αγίας Βαρβάρας.

Αυτή είναι η πολυαναφερόμενη ταινία μας, 15 λεπτά ιστορίας 3 φάσεων πλατειάζουν σε 2 ώρες οπτικής φλυαρίας. Σκηνοθετικά ανερμάτιστο και ολίγον τι άνοστο, χωρίς συγκινήσεις και για ανατροπές ουδείς λόγος. Σανίδα σωτηρίας κάποια ψήγματα στυτικής εγέρσεως για εμάς τους κιμπάρηδες. Κατά τ΄ άλλα είχαμε καλές ερμηνείες…. στα τραγούδια που ακούστηκαν μέσα στην ταινία γιατί οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών κρίνονται κάτι τις άνευρες συνδυαζόμενες τέλεια με το γενικότερο περιβάλλον. Συνέχεια αναμασήματος το πολυαναμενόμενο τέλος απλά δεν ήρθε ποτέ... φήμες λένε ότι πολλοί έμειναν μέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες περιμένοντας να δουν το τέλος της, ίσως πάντως να το δούμε στο sequel της ή μπορεί να πρόκειται περί σειράς και να είμαστε απλά ακόμη στον πρώτο κύκλο.

Επίκειται φωτογραφικό άλμπουμ της βάφτισής μου:

Η αδυναμία μου σ’ όλη την ταινία ..
 

Η πρώτη και τελευταία φορά
που είδαμε τον πρωταγωνιστή να γελά..

Απλά μ’ άρεσε (1)


Απλά μ’ άρεσε(2)

Το βλέμμα σου όταν δεν σου έκανε
πεολειχία την ημέρα των γενεθλίων σου..





Βαθμολογία: (6,5) Θα έβαζα λιγότερο αλλά το φθηνό εισιτήριο (5 ευρώ) και το καθόλου άνετο καρεκλάκι του συνοικιακού σινεμά, μου υπενθύμισαν πως ότι πληρώνεις παίρνεις σ’ αυτή τη ζωή ή στην επόμενη τουλάχιστον για όσους πιστεύουν στην μετά-θάνατον ζωή.
Άχθος Αρούρης



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου