Edge of Tomorrow

Κριτική ταινίας

Edge of Tomorrow

Στα όρια του αύριο

Όσοι έχουν πάει στρατό, ναι ρε πιάνεται και η παραμεθόριος Παπάγου… (τι επειδή έπαιρνα τσιμπούκια σε κάποιον στρατηγό τρέχει κάτι;! Όποιος μου την ξαναπεί για την στρατιωτική μου θητεία να τον πιάσει εμπλοκή σα τις δικές μου, 1-50!), εκτός από πιστοί και φιλότιμοι έπρεπε να δείχνουμε υποταγή στας ανωτέρους και να εκτελούμε άνευ αντιλογίας τας διαταγάς τους. Τρομερός όρκος αλλά κάτι τέτοιο πρέπει να έχουν και οι άλλοι στρατοί και ίσως ο Τομ Κρουζ να μη το ήξερε! Αφού δεν έκανε όλα τα παραπάνω πήρε το λουκάνικό του και έσκασε σε κάτι χειρότερο από στρατόπεδο της Σαμοθράκης ή του Έβρου. Απ τα ψηλά στα χαμηλά. Από αστεράτος, ένας απλός στρατιώτης! Από κει που έτρωγε στη λέσχη με τα πιατάκια του, τώρα στο εστιατόριο με τον υπέροχο σιδερένιο δίσκο του.

Ο κύριος Τομ λοιπόν τίμησε έναν όρκο με το παραπάνω. Υπερασπίστηκε την πατρίδα μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματός του. Το παράδοξο είναι ότι το έκανε σχεδόν άπειρες φορές! Ένα πράγμα σαν την ημέρα της μαρμότας. Απλά σκέψου τον Μπιλ Μάρεϊ να ψοφάει κάθε μέρα για να ξεκινήσει πάλι από την αρχή από μια λίγο παραπάνω επιθετική μαρμότα! 

O Tom o Cruz ξεκινάει την ταινία όπως εγώ όταν ξεκίνησα το crysis, πυροβολώντας και με μία γεμιστήρα πετύχαινα μόνο το καπέλο! Ξεκινάει στο easy και δε μπορεί να βγάλει ούτε την πρώτη πίστα! Όμως βρίσκει μία παλιά gamer που του μαθαίνει τα κόλπα. Όσο κι αν προχωράει δεν βρίσκει το σημείο του save και ξεκινά πάλι από την αρχή! Στο Hard έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο, ξέρει κάθε κόλπο, όμως το boss που συναντά τον δυσκολεύει. Μέχρι που το παλικάρι φτάνει στο επίπεδο Delta και πλέον πρέπει να βγάλει το παιχνίδι χωρίς save!  

Βαθμολογία: 7/10 (Πόσες γράφει το λελεδόμετρο;) 

Αλεπού του Αμαρουσίου